Przepisy UE dotyczące podróżowania z psami i kotami
Wjazd z psem ze Szwecji do Norwegii:
Prywatna podróż
Jeśli podróżujesz z psem między Szwecją a Norwegią, niezależnie od tego, czy jest to częste podróżowanie, czy w ramach wakacji, weekendu, dnia lub wyjazdu na zakupy, ważne jest przestrzeganie obowiązujących przepisów. Oto przegląd wymagań dotyczących wjazdu do Norwegii z psem ze Szwecji. Przepisy obejmują podróże prywatne, zwane także „niekomercyjnym przemieszczaniem zwierząt domowych”, i mają zastosowanie do wszystkich rodzajów przejść granicznych.
Zajazd fortegnels
Mikrochip, paszport i liczba psów
Pies musi być oznakowany identyfikatorem i zatwierdzonym mikrochipem.
Musi posiadać unijny paszport dla zwierzęcia, wydany przez upoważnionego lekarza weterynarii w Norwegii lub innym kraju UE/EOG. Paszport musi być podpisany przez Ciebie jako właściciela. Psy, które przebywały wyłącznie w Szwecji, nie potrzebują szczepionki przeciwko wściekliźnie.
Na wycieczkę możesz zabrać ze sobą maksymalnie pięć psów i muszą to być Twoje własne zwierzęta. Jeśli podróżujesz z więcej niż pięcioma zwierzętami lub nie możesz sam podróżować z psem, obowiązują inne zasady.
Odrobaczenie – zasada ogólna
Przed wjazdem do Norwegii pies musi zostać poddany leczeniu przeciwko pasożytowi *tasiemiec karłowaty lisa* (Echinococcus multilocularis):
- Zabieg musi nastąpić od 24 do 120 godzin przed wejściem.
- Musi zostać przeprowadzona przez upoważnionego lekarza weterynarii w UE/EOG i udokumentowana w unijnym paszporcie zwierzęcia.
- Do leczenia należy zastosować preparat zawierający prazikwantel lub epsiprantel.
Chociaż nie jest to wymagane, w niektórych przypadkach Norweski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności zaleca dodatkowe leczenie psa po powrocie do Norwegii. Dotyczy to przypadków, gdy pies był leczony dłużej niż 24 godziny przed przybyciem do Norwegii, a po zabiegu przebywał także w lasach i na polach.
Odrobaczenie w trakcie jednodniowego wyjazdu lub weekendowego wyjazdu
Jeśli wybierasz się na jednodniową lub weekendową wycieczkę do Szwecji, wymagane są trzy zabiegi przeciwko tasiemcowi karłowatemu lisa:
1. Dwa zabiegi u autoryzowanego lekarza weterynarii w Norwegii lub Szwecji, w odstępie maksymalnie 28 dni pomiędzy zabiegami.
2. Trzeci zabieg nie później niż 28 dni po drugim, po powrocie do Norwegii.
Weterynarz musi udokumentować wszystkie zabiegi w paszporcie UE, w tym czas każdego zabiegu.
Odrobaczanie dla osób często podróżujących – zasada 28 dni
W przypadku osób często przekraczających granicę można zastosować zasadę 28 dni.
Obejmuje to:
- Dwa zabiegi w różnych terminach w ciągu 28 dni.
- Dalsza kuracja musi odbywać się minimum co 28 dni, aby utrzymać efekt.
- Wszystkie zabiegi muszą być udokumentowane w unijnym paszporcie zwierzęcia.
To rozwiązanie dla osób często podróżujących, m.in. tych, którzy mają kabinę w innym kraju UE/EOG.
Kontrola graniczna
Jeśli pies spełnia wymagania, można przejść przez zieloną strefę na kontroli granicznej. Podróżując samolotem należy zawsze udać się do czerwonej strefy. Z zielonej strefy można korzystać tylko wtedy, gdy pies:
- Posiada ważny mikroczip identyfikacyjny.
- Posiada unijny paszport dla zwierząt.
- Udokumentował leczenie przeciwko tasiemcowi karłowatemu lisa.
Nawet jeśli wymagania zostaną spełnione, celnicy mogą poprosić o pokazanie psa i jego dokumentów.
Wyjątki od kontroli granicznej
Musisz skorzystać ze strefy czerwonej jeśli:
Przylatujesz samolotem, ponieważ celnicy nie mogą wiedzieć, z jakiego kraju pochodzisz.
Przed przyjazdem do Norwegii byłeś w krajach innych niż Szwecja.
Podróżuj autobusem lub pociągiem
Jeśli podróżujesz autobusem lub pociągiem, pies musi przebywać wyłącznie w Szwecji przed wjazdem do Norwegii. Dzieje się tak dlatego, że do czerwonej strefy na przejściu granicznym nie można dojechać autobusami ani pociągami.
W celu uzyskania bardziej szczegółowych wytycznych zaleca się zapoznać z regulaminem pod adresem Norweski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności og Jordbruksverket.
Zasady wjazdu do Szwecji
Jeśli podróżujesz z Norwegii do Szwecji z psem, musisz przestrzegać szwedzkich zasad podanych w przewodniku*Przewodnik turystyczny dla psów i kotów do Szwecji* na stronie internetowej Szwedzkiej Agencji Rolnictwa.
Wjazd z psem z Danii do Norwegii:
Paszport, chip i odrobaczenie:
Pies musi posiadać identyfikator z zatwierdzonym mikrochipem, ważny unijny paszport dla zwierząt wydany przez upoważnionego lekarza weterynarii i musi być leczony przeciwko tasiemcowi lisiemu (Echinococcus multilocularis) w okresie od 24 do 120 godzin przed wjazdem do Norwegii. Leczenie należy udokumentować w paszporcie.
Szczepionka na wściekliznę
Wszystkie psy muszą posiadać ważną szczepionkę przeciwko wściekliźnie przed wjazdem do Norwegii.
Wiek: aby zaszczepić zwierzę przeciwko wściekliźnie, zwierzę musi mieć co najmniej 12 tygodni.
Oznaczenie identyfikacyjne: Przed podaniem szczepionki przeciw wściekliźnie zwierzę musi zostać oznakowane mikrochipem.
Ważność szczepionki: Kiedy pies otrzyma pierwszą szczepionkę przeciwko wściekliźnie, należy odczekać 21 dni, zanim szczepionka zostanie uznana za ważną.
Ponowne szczepienie: Jeśli ponownie zaszczepisz psa, gdy poprzednia szczepionka przeciwko wściekliźnie jest nadal ważna, nowa szczepionka zacznie działać natychmiast, bez czekania.
Szczepionka przeterminowana: Jeżeli poprzednie szczepienie wygasło, po ponownym szczepieniu należy ponownie odczekać 21 dni, zanim będzie można wjechać na terytorium kraju.
Dokumentacja: Szczepionka przeciwko wściekliźnie musi być udokumentowana w unijnym paszporcie psa lub w świadectwie zdrowia UE i musi być podawana przez upoważnionego lekarza weterynarii, który przestrzega zaleceń producenta dotyczących szczepień.

Kraje z wyjątkami od zasady odrobaczania
Psy podróżujące bezpośrednio do Norwegii z Finlandii, Malty lub Irlandii są zwolnione z wymogu leczenia przeciw pasożytowi *tasiemiec karłowaty lis* (Echinococcus multilocularis).
Wyjątek ten ma zastosowanie, ponieważ pasożyt nie występuje w Finlandii, Malcie ani Irlandii, a zatem nie ma ryzyka zarażenia psa w tych krajach. Ważne jest jednak, aby pies otrzymał niezbędne leczenie przed podróżą do krajów, w których może występować pasożyt.